ما از انسان بیزار نیستیم، ولی فساد را نمی‌پذیریم.
می‌گوییم از همان هنگامی‌که نخستین دولت اسرائیل شکل گرفت، یعنی پیش از
میلاد حضرت مسیح (ع)، یهودیان نژادپرستی و افکار نژادپرستانه را مطرح می‌کردند؛
افکاری که به آنان توهم برتری بر بشر را می‌بخشد. آنان برای خود امتیازاتی
قایل بودند، خدایی را به خود اختصاص داده بودند که با خدای دیگر مردمان و
نیز با خدای یکتا تفاوت داشت. آنان خدا را «یهوه» خواندند تا بر تمایز و شکاف
میان خود و مردم عمق ببخشند و بشریت را تجزیه کنند و خود را بالا‌تر از آنان
جای دهند، حتی در باب خدا و معبودشان.
... انگیزه‌ای که مسیح (ع) را به جنگ با یهود وامی‌داشت، این نبود که او با
این بشر به عنوان بشر دشمنی داشته باشد، بلکه آن حضرت از بشری بیزاری می‌جست
که بر اثر عقاید مغشوش و خطرناک خود به جرثومه فساد تبدیل شده بود. همچنین،
به همین سبب است که پیامبر اسلام (ص) در سوره جمعه دو بار به ما
بیدارباش می‌دهد که: ای مسلمانان، اینان همان ستمگران‌اند. قرآن کریم در دو
آیه از سوره جمعه مسلمانان را از فعالیت و حضور یهود برحذر می‌دارد.
... برادران عزیز، در این راه، تنها کافی نیست که کف بزنیم و زبان به تحسین بگشاییم و تنها بذل عاطفه کنیم، بلکه بر ماست که در این راه تا آنجا که در توان داریم از هیچ‌گونه یاری و مساعدت و تأ‌یید، به تمام معنی کلمه، دریغ نورزیم. اینگونه است که می‌توانیم تکلیف خود را ادا کنیم.
