عَنْ عَلِیِّ بْنِ مُوسَى الرِّضَا، عَنْ آبَائِهِعلیهم السلام عَنْ أَمِیرِالْمُؤْمِنِینَعلیه السلام أَنَّهُ قَالَ؛
«تَعَطَّرُوا بِالِاسْتِغْفَارِ لَا تَفْضَحَنَّکُمْ رَوَائِحُ الذُّنُوبِ»
با استغفار خود را خو‌شبو کنید؛ وگرنه بوی گناه شما را مفتضح خواهد کرد
وسائل الشیعة ج16،ص 70
با اینکه بیشتر از یکسال از این سخنرانی سید میگذرد، اما بازخوانیاش در این اوضاع و احوال خالی از لطف نیست.
«برادران و خواهران، من همیشه به عنوان یک مسلمان، لبنانی، عرب یا... صحبت
میکنم. اما به بنده اجازه دهید این بار به عنوان یک "شیعه" صحبت کنم.
بنده می‌دانم این روزها تحریک مذهبی زیاد است. هدف کسانی که پشت همه این تحرکات
هستند این است که ما شیعیان، قدس و ملت فلسطین را فراموش کنیم. بلکه بیش از این:
دشمن میخواهد ما از هر چه فلسطین و
فلسطینی است بدمان بیاید. آن‌چه امروز روی آن کار می‌شود این است که روزی برسد که
شیعیان از معادلهی نبرد عرب و اسرائیل خارج
شوند.
اما امروز، در روز قدس، آخرین جمعهی ماه
مبارک رمضان 2013 میلادی اعلام میکنم: ما
شیعیان علی بن ابیطالب
در جهان، از فلسطین، ملت فلسطین و مقدسات امت در فلسطین دست بر نخواهیم داشت. به ما
بگویید رافضی، تروریست، جنایت‌کار… هر
چه می‌خواهید بگویید؛ ما را هر جا که یافتید و در همهی
جبهه ها و بر در هر حسینیه و مسجد بکُشید؛ اما بدانید ما شیعیان علی بن ابیطالب،
فلسطین را تنها نخواهیم گذاشت. ما در این راه هزاران شهید، بلکه بهترین شهیدان از
سید عباس تا شیخ راغب و حاج عماد را تقدیم کرده‌ایم. در این راه پاره‌های جگرمان و
عزیزانمان به شهادت رسیده‌اند.
پس روز قدس را با این سخن خطاب به همهی
جهان به پایان می‌برم: ما در حزب الله، این حزب اسلام‌گرای شیعهی
امامیِ اثنی عشری از فلسطین، قدس، ملت فلسطین و مقدسات این امت در فلسطین دست بر
نخواهیم داشت.»
بعدن نوشت: با تشکر از برادر محترم جناب باقرزاده، جهت بازخوانی و یادآوری این سخن
و نوح گفت: پروردگارا!
از کافران هیچ‌کس را بر روی زمین باقی مگذار! * زیرا اگر آنان را باقی گذاری،
بندگان باایمانِ تو را گم‌راه می‌کنند و خود نیز جز نسلی گنه‌کارِ زشت‌کردار و
کفرپیشه به‌بار نمی‌آورند * پروردگارا! مرا و پدر و مادرم و از
مردم این‌عصر هرکسی را که به خانه‌ام درآمده و با ایمان باشد بیامرز! و همۀ مردان
و زنانِ باایمان را در هرعصری که باشند ببخشای! و این ستم‌کاران را در دنیا و آخرت
جز تباهی و هلاکت میفزای!
(نوح،
۲۶ تا ۲۸) (+)
