دیدن این مستند را به همه توصیه می کنم. مخصوصاً به دوستانی که به فکر رفتن هستند. مخصوصاً به دوستانی که به فکر برگشتن یا برنگشتن هستند. مخصوصاً به دوستانی که به فکر وظیفه هستند. مخصوصاً به دوستانی که این مسئله ذهن شان را مشغول کرده. مخصوصاً به دوستانی که...
بعدن نوشت: شاید برخی موضع بگیرند
که از حرفهایت بوی روشنفکران غربزده به مشام می رسد، شاید برخی به دهانم بکوبند که
چرا از گناه طرفداری می کنی، شاید برخی حمله کنند که چرا فقط انتقاد می کنی..
اما بگذار هرکس هرآنچه می خواهد بگوید، می نویسم چون برای چندمین بار با این مسئله
رو به رو می شوم. برای رضای پروردگارم می نویسم؛
چرا باید فضا به نحوی باشد که یک دختر مسلمان ایرانی – ولو با ظاهری نه چندان مذهبی- اما دلبسته به این انقلاب و این مملکت و این ارزش ها، وقتی می خواهد که از ارزشمند بودن این ارزش ها صحبت کند، دست و پایش را گم کند و بگوید: «شاید به من نیاد این رو بگم...» ولی بعد با ایمان و اطمینان خاطر از این ارزش ها دفاع کند.
چرا باید عیب ظاهرش را اینگونه بزرگ کنیم تا حدی که مجبور شود خود را بیگانه ببیند و دست و دلش بلرزد و خود را کوچک بپندارد فقط به خاطر یک عیب ظاهری. که من و شما صدها برابر بزرگ تر از آن عیب را در درون و برون خود داریم..
شکی نیست که رعایت نکردن حجاب گناه
است، شکی نیست که امری فردی و اجتماعی است، اما مگر سایر احکام خدا، هم فردی و هم
اجتماعی نیست؟ مگر برای عدم رعایت سایر حریم ها هم چنین جوی وجود دارد؟
اشتباه نکنیم، که این جو موجب می شود که فرد احساس گناه کند و پس حریم شرع را حفظ
کند. این جو اصلاً حول محورگناه بودن این عمل نیست، بل این جو حول محور بیگانه
کردن فرد می گردد.
