اعتدال چیست؟ (2)
اگر توصیه به دیگران برای پیشه کردن رفتار خوب، بدون توافق
درباره مصداق و معیار شناسایی رفتار خوب باشد، هیچ فایده عملی ندارد، پس چرا برخی
افراد هیچ گاه این نصیحت را فراموش نمیکنند و هرجا که فرصتی دست دهد، این توصیه (اعتدال در رفتار) را بیان میکنند؟
چند پاسخ برای این پرسش وجود دارد. یکی این که خود را نسبت به جلوگیری از ارتکاب
خطا از سوی دیگران متعهد و مسئول میدانند و با خوش نفسی میکوشند که مانع آنان از غلطیدن به افراط و تفریط شوند. دوم این که نصیحت کردن
در بطن خودش واجد نوعی تفوق فکری و اخلاقی قائل شدن از سوی ناصح برای خود نسبت به
دیگران نیز هست. بنابراین نصیحت مذکور به طور ضمنی تأکید این سلطه و جایگاه برتر
نسبت به مخاطبِ نصیحت نیز هست.
و در نهایت کسی که دیگران را به اعتدال توصیه میکند، به طور غیر مستقیم میخواهد بگوید که من و رفتار من در نقطه اعتدال قرار دارد و
از این طریق برای مخاطب خود تعیین مصداق هم میکند.
عباس عبدی، «افراط در اعتدال» ، مجله بازتاب اندیشه، آذر 1387
