برای پیوند راهپیمایی اربعین با حقیقت مهدوی میتوان جهت دیگری نیز تصور کرد. مسافری که برای نخستین بار پای در مسیر راهپیمایی اربعین میگذارد، در کمال شگفتی خود را در جهانی تازه و واقعیتی تجربه نشده مییابد. گویی در آن چند روز عالمی محقق میشود که در آن بخش اعظم واقعیتهایی که ما را احاطه کرده اند، به تعلیق در میآید. مسافر متحیر برای چند روز دنیایی را تجربه میکند که چسب روابط و مناسبات آن پول نیست. دنیایی که به فراسوی "مبادلۀ منافع" گام گذاشته است. دنیایی که قاعده حاکم بر آن نه رقابت، که احسان است و اگر هم رقابتی هست، فقط سبقت جویی در خیرات و نیکیهاست. دنیایی که اخوت، ایثار، مهربانی، همدلی و وحدت را در متعالیترین معانی خود ظاهر میسازد. اما اینها همه تعلیقِ موقت واقعیتی است که ما در آن محاط هستیم. آیا ممکن نیست این تعلیق موقت پیش درآمد تحقق عالمی جدید و چشمه ای از اقیانوس جهان موعودی باشد که در آن چنین استثناهایی به قاعده تبدیل خواهد شد؟ آیا این تعلیق موقت تذکاری به ما ظلمت زدگان عسرت زدۀ آخرالزمان نیست که جهانی دیگر ممکن است؟ آیا راهپیمایی بزرگ اربعین شاهدی بر آن نیست که صبح نزدیک است؟*
*: حلقه جهاد فکری طلوع
