در مورد مسئله "امر به معروف و نهی از منکر" نکته مهمی که مورد غفلت و فراموشی قرار گرفته "امر به معروف و نهی از منکرِ" عملی و غیر زبانی است.
و "امر به معروف و نهی از منکرِ" عملی، نه به معنی قانونگذاری و گشت ارشاد و اقدام انتظامی است و نه به معنی درگیریِ فیزیکیِ خودسرانه و ایستِ بازرسیِ شبانه!
که فرمود: «کونوا دعاة الناس بغیر السنتکم.»
"امر به معروف و..." حقیقی، و یا حداقل یکی از مهمترین ارکان این فریضه عادله، عملکرد و رفتار و منش و خلق و خویِ منِ مدعی و داعیه دار مسلمانی است.
اگر من به واقع ، و نه صرفا برای خودنمایی و ظاهرسازی، در باطن و در ظاهر به "تمامیِ" احکام و شرایع پایبند باشم، و نه فقط آنچه نفسم می پسندد، و با خلقِ خدا در رفتار و اخلاق و منش آنگونه باشم که او خواسته، که این خود یکی از وجوه و اجزایِ همان احکام و شرایع است، با عمل و رفتارِ خود سایرین را به معروفِ الهی امر کرده ام و از منکرش برحزر داشته ام.
و اگر معتقدیم که اعمال و رفتارِ ما چه در مواجهه با دیگران و چه به صورتِ فردی، بر روی اطرافیان مان تأثیر می گذارد، مطمئناً تایید خواهیم کرد که تأثیرِ این شکل از "امر به معروف و..." بیشتر از یک یا چندبار تذکرِ زبانی است.
بعدن نوشت：قسمتی از شرحِ سیدحسن نصرالله بر حدیث حضرت صادق(علیه اسلام) را حتما بشنوید.
